Kunstbeschouwing

De kunstbeschouwing stelt twee belangrijke vragen: Hoe ziet het kunstwerk eruit? En: Wat stelt het voor? Daarna volgt zij dan ook twee wegen: de morfologische en de iconologische.

De morfologie vraagt ons het kunstwerk als fysiek object te zien en ons af te vragen wat er allemaal aan te zien en erover op te merken is. Daarbij worden we geholpen door geformuleerde beeldaspecten die ons helpen beter te kijken en dus te zien.

De iconologie vraagt zich af wat het beeld van het kunstwerk betekent en spoort ons aan via alle mogelijke cultuurhistorische ingangen de bedoeling (‘boodschap’) van de kunstenaar te leren kennen en in diens tijd te plaatsen, en eventueel te vergelijken met die van nu.

Voor de morfologie hebben we – ruwweg gezegd – alleen maar onze ogen nodig, de iconologie vraagt enige kennis van zaken en, waar die ontbreekt, enige studiezin.

In vier bijeenkomsten kunnen we niet het hele gebied van de kunstbeschouwing bestrijken en daarom gaan we samen(!) een aantal koppels van kunstwerken bekijken: beschouwen. Ad de Visser gebruikt het woord ‘koppel’, aangezien onze ogen en ons brein extra gescherpt worden wanneer we twee verschillende kunstwerken naast elkaar zetten, of zelfs ‘tegenover elkaar’: in oppositie, waardoor zowel de verschillen beter te zien zullen zijn als de eventuele relatie die zich gaandeweg openbaart. De twee kunstwerken die De Visser met u gaat bekijken, zijn niet willekeurig gekozen: ze zullen elkaar over en weer evenveel beminnen als bestrijden.

Docent: Ad de Visser

Jacques-Louis David, De dood van Marat, 1793