Van waarneming naar verbeelding

Waar ligt uw grens?

René Klarenaar vindt als ruimtelijk ontwerper zijn stimulans in het mathematische, geordende en gestructureerde. Anders gezegd: hij werkt vooral doelmatig, wiskundig, driedimensionaal, monumentaal ook, zoals de bezoeker van de expositie met eigen ogen kan aanschouwen.

Na de middelbare technische school (mts) ging hij aan het werk en volgde daarnaast vanaf 1985 de kunstacademie in Rotterdam, richting architectonische vormgeving. Sinds september 2015 doet hij de deeltijdopleiding Monumentaal + Mixed Media aan de Kunstacademie in Arendonk (B). Gedurende het jaar krijgen studenten daar een aantal opdrachten, waarop zij conceptueel tot een tastbare uitwerking komen. Conceptueel wil zeggen: volgens een van tevoren gesteld idee te werk gaan en je laten leiden door tussentijdse inspiratie en eigenschappen van materiaal, vorm en kleur, zo is te lezen op Renés website, waar hij zich presenteert als driedimensionale kunst&maker.

Laurens Bosman is vooral intuïtief bezig door zijn subjectieve ervaringen in zijn kunstuitingen te verwerken. Van Laurens is de uitspraak dat alle kunst, elk werk autobiografische elementen bevat. Waarneembare en verbeelde werkelijkheden vormen in wezen één geheel, is zijn overtuiging.

Ook Laurens volgt sinds 2015 de Kunstacademie in Arendonk (B). Hij nam na enkele jaren op advies van een leraar deel aan de deeltijdopleiding Projectatelier schilderen, omdat hij zijn eigen weg moest kunnen gaan. Projectatelier schilderen is een opleiding om een project, een opdracht, een concept vorm te leren geven, binnen een bepaalde tijdspanne en met een duidelijk doel. Na twee jaar is Laurens overgestapt naar beeldhouwen en ruimtelijke kunst, omdat het driedimensionale meer te bieden heeft. ‘En dat is weer mooi als aanvulling op Renés werk, die een heel andere aanpak heeft, meer beredenerend, alles vooraf uitvlooiend.’ In die zin, vinden de heren, vullen ze elkaar goed aan.

Laurens’ innerlijke worstelingen, diepgevoelde emoties vinden hun weg in zijn twee- en driedimensionale werk. ‘Mijn werk hoeft niet lang mee te gaan, het is mijn uitlaatklep. Ik maak iets wat mijn gevoel mij ingeeft, iets wat bij voorbaat is losgemaakt van de mening van anderen. Ze weerspiegelen de trieste kant van het leven. Devotie, lijden kan mooi zijn’, vindt Laurens.